Utrecht, mijn favoriete stad

Dit is een vertaling van een artikel dat eerder in het Frans is verschenen.

Voordat ik in Utrecht kwam wonen, werd mijn beeld van Nederland bepaald door Amsterdam, de Wallen, coffeeshops, tulpen, molens en klompen (zoals het geval is voor de meeste Fransen, denk ik)! Ik had een reisgids gekocht om mijn eerste trip naar Utrecht voor te bereiden, maar deze bevatte vooral informatie over Amsterdam en heel weinig over de rest van Nederland. Gelukkig is er niks beter dan een lokale gids om een ​​stad te ontdekken en had ik Jochem om mij Utrecht en al zijn hoeken en gaten te laten zien.

Mijn favoriete wijk in Utrecht

Tegenwoordig is Nederland voor mij in de eerste plaats Utrecht! De Dom, de grachten, de terrassen, de parken en de sfeer ... Utrecht is een prachtige stad en het leven is er goed. Deze stad is langzamerhand mijn thuis geworden. Ik ben tenslotte toch acht en een half jaar gebleven ... en zoals ze hier zeggen: "Utreg me stadsie" (Utrecht, mijn stad).

Het is een stad waar ik veel dingen heb geleerd, zoals Nederlands praten en fietsen op de “fiets snelwegen", in een land waar er meer fietsen zijn dan de inwoners! Ik heb er een grote verscheidenheid aan mensen ontmoet, van wie sommigen echte vrienden werden. Het is een stad die ik met veel plezier heb mogen laten ontdekken door mijn familie en vrienden die ons kwamen opzoeken. Het is ook de stad waar ik mij bij Jochem heb gevoegd... eerst, voor een vakantie en daarna voor langer! ;) En het was in deze stad dat ik voor het eerst als stel, met mijn “dutchie” een huis kocht. Kortom, het is een stad die een belangrijke plaats inneemt in mijn hart en ik erg zal missen!

Natuurlijk heeft Utrecht, net zoals elke grote stad, ook nadelen. Thuis heb ik vaak geklaagd over de drukke of late treinen, drukke winkels in het weekend, het slechte humeur van mensen op straat en over het openbaar vervoer en het hectische tempo van de stad.

Mijn eerste bezoek aan Utrecht (winter 2009)

In februari 2011, na een lange-afstandsrelatie van 2, verhuisde ik naar mijn Nederlander en zijn appartement in Utrecht. Het was in februari en erg koud, ik kende (bijna) niemand, ik had geen werk en ik sprak en verstond geen woord Nederlands. Voor mij was alles wat ik op straat en winkels hoorde een serie van onbegrijpelijke geluiden! Ik hoef je niet te vertellen dat ik me een beetje eenzaam voelde en dat ik de charmes van Utrecht nauwelijks kon waarderen. Als ik de blues had omdat ik mijn plek in Utrecht niet kon vinden, was de favoriete uitdrukking van Jochem toen 'babystapjes' (beetje bij beetje, geleidelijk). Het duurde een paar maanden, misschien zelfs een paar jaar voordat ik me echt thuis voelde in Utrecht en ik kon genieten van het feit dat ik er woon.

Acht jaar later bereiden we onze verhuizing naar Frankrijk voor. We maken het huis leeg en vullen de dozen. Over iets meer dan 2 weken wonen we in Frankrijk. Natuurlijk ben ik blij om terug te keren naar Frankrijk en dit nieuwe avontuur met Jochem te beginnen. Maar Utrecht verlaten en alles wat het voor ons vertegenwoordigt, is een moeilijke stap in ons project. Wanneer ik door deze prachtige stad loop die ik nu zo goed ken, merk ik dat ik de kleinste details in me probeer op te nemen voordat ik wegga. 

Gelukkig is Utrecht niet zo ver weg ...;)