Project Smeele

Le Dom d'Utrecht pendant le grand départ du Tour de France Avant de venir habiter à Utrecht, les Pays-Bas se résumaient pour moi à Amsterdam, le Quartier rouge, les coffee shops, les tulipes, les moulins ou encore les sabots (comme c’est le cas pour un bon nombre de Français, je pense) ! J’avais d’ailleurs acheté un guide touristique pour préparer mon premier séjour à Utrecht mais celui-ci comprenait beaucoup d’informations sur Amsterdam et très peu sur le reste des Pays-Bas. Heureusement, rien de tel qu’un local pour découvrir une ville et j’ai donc visité Utrecht, ses petits coins et recoins avec mon guide local, Jochem! Aujourd’hui, les Pays-Bas pour moi, c’est d’abord et avant tout Utrecht ! Son Dom, ses canaux, ses terrasses, ses parcs et son atmosphère… Utrecht est une ville magnifique et où il fait bon vivre et cette ville est devenue petit à petit ma maison. Après tout, j’y suis quand même restée 8 ans et demi… et comme ils disent ici : « Utreg me stadsie » (Utrecht,

Clichés, mijn denken over Frankrijk zat er vol mee voordat ik Claire leerde kennen. Of het nu ging om de fransman, met baret, blauw wit gestreepte marinière (trui) en stokbrood onder de arm, de Française, elegant gekleed in een soepel vallend getailleerd jurkje tot net boven de knie, of de auto van de fransman, waarbij er keuze is tussen de Renault (4 of 5), Citroen (2cv, of ds) of Peugeot (204). Het hoorde allemaal bij mijn beeld van Frankrijk. Nadat ik Claire leerde kennen moest ik dat beeld bijstellen. Zo leerde ik dat niet alle Fransen knoflook en stinkkaas eten, ook kikkerbillen en slakken zijn niet aan iedereen besteed en de Franse muziekcultuur blijkt zich na Edith Piaf, Charles Aznavour en Serge Gainsbourg nog verder ontwikkeld te hebben. Frankrijk heeft een levendig muziek scene. Alleen lijken de hedendaagse Franse artiesten moeilijker hun weg over de grens naar Nederland te vinden dan vroeger. Ook leerde ik dingen waar ik eerder nooit bewust bij stil had gestaan

Het landschap rondom Luçon is prachtig. Net zo plat als Nederland. Deels polder, deels moeras en met een enorme biodiversiteit. Laatst heb ik een fietstochtje gemaakt samen met Guillaume, mijn zwager, dwars door dit schitterende gebied. Er stond een straffe wind die we het eerste deel van de route vol op kop hadden. Al stoempend haalden we een andere fietser in. Een oudere man. Sjofel gekleed in een ruim zittende zwarte broek en wit overhemd, een grote ouderwetse rugzak op de rug en een koffertje op de bagagedrager gebonden. Behalve een vriendelijk “ bonjour” besteedde ik verder geen aandacht aan de man. We stoempten verder. We reden langs een vennetje. Ik was hier al eerder geweest, een jaar of vier eerder. Destijds had ik daar een man ontmoet, die samen met zijn echtgenoot van het natuurschoon stonden te genieten en bij mij zijn beklag deed over de afnemende populatie kikkers. De man vertelde dat hij nu tachtig jaar was. In zijn jongere jaren had hij vaak kikkers gevangen voor de bef

Verhuizen naar Frankrijk betekent voor ons ook het verkopen van ons huis in Utrecht. De stad waar ik 22 jaar gewoond heb. Om het huis verkoopklaar te krijgen moesten Claire en ik flink opruimen. Bij onze bezoeken aan Frankrijk hebben we de afgelopen maanden al een groot aantal dozen met boeken etc. meegenomen. Andere spullen heb ik tijdelijk bij mijn tante kunnen stallen. Maar wat te doen met onze brouwerij? Een lastig punt tijdens het opruimen was het materiaal van onze amateur brouwerij. Gistflessen, pannen en ketels, moutmolen, filters enzovoorts. Een flinke verzameling. In Frankrijk heb ik, met uitzondering aan de brouwketel voor het maken van testbrouwsels, niks. Hoewel het brouwen altijd bij mij thuis gebeurde is het altijd een onderneming van John en mij samen geweest. Een dag lekker in de weer zijn en als een soort buurman en buurman alle voorkomende problemen oplossen. Uiteraard met een biertje erbij. Het waren mooie dagen. En na de brouwdag hield ik John altijd op de