Hoe je een ei legt
Nog ongeveer 6 weken en we laten Nederland achter ons. Ons huis is verkocht en ik heb mijn baan opgezegd. Na ruim anderhalf jaar van voorbereiding is het veilige fantaseren en dromen voorbij. Dromen van een eigen onderneming, een brouwerij in Frankrijk en van een leven in het thuisland van Claire, dichter bij haar familie. Het avontuur gaat nu echt beginnen.
Eigenlijk begon ons avontuur toen Claire, na een lange-afstandsrelatie van 2 jaar naar Nederland kwam om bij mij te gaan wonen. Geen gemakkelijke stap voor Claire die vrienden en familie in Frankrijk achter zich liet voor de liefde in een vreemd, koud en grijs land. Want dat is hoe veel Fransen Nederland toch zien. Net als veel Nederlanders verkiezen zij zuidelijk gelegen streken om op vakantie te gaan en is het Noorden een onbekende plek. Claire liet mij beloven dat wij niet ons hele leven in Nederland zouden doorbrengen en dat ik samen met haar op een dag terug zou keren naar Frankrijk. Iets wat ik zelf ook wel zag zitten. Dat is nu acht jaar geleden.
Er was een aantal redenen waarom ik niet gelijk naar Frankrijk ben gegaan om bij Claire te gaan wonen. Ik had een vaste baan, zij was op dat moment werkloos. Claire, opgeleid in toegepaste vreemde talen, beheerste het Engels nagenoeg vloeiend. Dat gaf voldoende basis voor een baan in Nederland. Ik daarintegen sprak geen woord Frans. En dan is het in Frankrijk wel heel moeilijk om een baan te vinden. Daarnaast was mijn inschatting dat mijn baan als projectleider stedelijke ontwikkeling bij de gemeente Almere (ambtenaar) niet veel perspectief bood op een baan in Frankrijk. Acht jaar heb ik nodig gehad om de taal te leren en me een idee te vormen van een toekomstige carriere in Frankrijk.
De taal leren ging eigenlijk nog redelijk makkelijk. Cursussen bij de volksuniversiteit en de Alliance Française en gedurende korte periode nog wat privé lessen maakten dat mijn kennis van het Frans vooruitging. Maar echt Frans leren deed ik bij mijn schoonfamilie. Gewoon koppie onder gaan in de Franse taal, zonder zwembandjes, maar met een badmeester (Claire) om te zorgen dat je net niet verzuipt als echt te ingewikkeld wordt. Inmiddels spreek ik het bijna vloeiend. Schrijven gaat ook steeds beter, maar blijft lastig.
Het vormgeven aan mijn professionele leven in Frankrijk ging met meer hoofdbrekens gepaard. Kijkend naar de vacatures op internet was er niks waar mijn hart sneller van ging kloppen, of waar ik enig idee had de juiste competenties te bezitten. Er waren wel veel vacatures in de IT. Een poging om mij te bekwamen in dit vakgebied liep op niks uit omdat dit toch echt niet mijn kopje thee was.
Het was in het najaar van 2016 dat Claire mij wees op een artikel in een Franse krant. Een verhaal over een jonge bierbrouwer die zijn eigen brouwerij had opgezet na het volgen van een opleiding aan de universiteit van La Rochelle. Het artikel had mijn aandacht omdat ik al bijna 20 jaar als amateur bier brouw samen met mijn grote vriend John. Gewoon thuis in de badkamer en de keuken. De opleiding leek me een leuke verdieping van mijn hobby en wie weet, wellicht zou het ooit nog eens van pas kunnen komen bij een carrière in Frankrijk. Ik besloot mij in te schrijven voor de opleiding die in het voorjaar van 2017 zou plaatsvinden.
Alhoewel, inschrijven, het was meer een kwestie van kandidaat stellen, want met slecht 20 plekken en ruim 120 aanmeldingen werd er streng geselecteerd aan de poort. Enige ervaring met bierbrouwen was vereist (check). De noodzaak voor het volgen van de opleiding moest worden aangetoond middels een projectplan, en er werd gevraagd een persoonlijk motivatie te geven. Hier zag het idee voor het opzetten van een brouwerij in Frankrijk voor het eerst het licht. Nog veel fantasie en weinig concreets, maar toch. Uiteraard heb ik de liefdesgeschiedenis van Claire en mij opgevoerd als onderdeel van de persoonlijke motivatie. Daar moeten ze in Frankrijk toch gevoelig voor zijn, dacht ik.
Hoewel in eerste instantie afgewezen ontving ik in april 2017 dan toch het bericht dat ik mocht deelnemen aan de opleiding in juni 2017. De opleiding duurde een maand en het was fantastisch. Ik woonde in een studentenkamer op de campus van de universiteit van La Rochelle en ik volgde een opleiding met 20 medestudenten die tot op het bot gemotiveerd waren om het vak van bierbrouwer onder de knie te krijgen. En daarbij hoorde ook het doen van vergelijkend warenonderzoek buiten de studie-uren. Het was dus ook nog eens ontzettend gezellig.
Toen ik na een maand weer thuis kwam was ik enthousiast en vol energie. Claire vertelde mij dat ze mij nog niet eerder zo had gezien en dat ik wellicht moest overwegen om het project van een bierbrouwerij in Frankrijk toch serieus te overwegen. En zo werd het ei van ons avontuur gelegd.
Eigenlijk begon ons avontuur toen Claire, na een lange-afstandsrelatie van 2 jaar naar Nederland kwam om bij mij te gaan wonen. Geen gemakkelijke stap voor Claire die vrienden en familie in Frankrijk achter zich liet voor de liefde in een vreemd, koud en grijs land. Want dat is hoe veel Fransen Nederland toch zien. Net als veel Nederlanders verkiezen zij zuidelijk gelegen streken om op vakantie te gaan en is het Noorden een onbekende plek. Claire liet mij beloven dat wij niet ons hele leven in Nederland zouden doorbrengen en dat ik samen met haar op een dag terug zou keren naar Frankrijk. Iets wat ik zelf ook wel zag zitten. Dat is nu acht jaar geleden.
Er was een aantal redenen waarom ik niet gelijk naar Frankrijk ben gegaan om bij Claire te gaan wonen. Ik had een vaste baan, zij was op dat moment werkloos. Claire, opgeleid in toegepaste vreemde talen, beheerste het Engels nagenoeg vloeiend. Dat gaf voldoende basis voor een baan in Nederland. Ik daarintegen sprak geen woord Frans. En dan is het in Frankrijk wel heel moeilijk om een baan te vinden. Daarnaast was mijn inschatting dat mijn baan als projectleider stedelijke ontwikkeling bij de gemeente Almere (ambtenaar) niet veel perspectief bood op een baan in Frankrijk. Acht jaar heb ik nodig gehad om de taal te leren en me een idee te vormen van een toekomstige carriere in Frankrijk.
De taal leren ging eigenlijk nog redelijk makkelijk. Cursussen bij de volksuniversiteit en de Alliance Française en gedurende korte periode nog wat privé lessen maakten dat mijn kennis van het Frans vooruitging. Maar echt Frans leren deed ik bij mijn schoonfamilie. Gewoon koppie onder gaan in de Franse taal, zonder zwembandjes, maar met een badmeester (Claire) om te zorgen dat je net niet verzuipt als echt te ingewikkeld wordt. Inmiddels spreek ik het bijna vloeiend. Schrijven gaat ook steeds beter, maar blijft lastig.
Het vormgeven aan mijn professionele leven in Frankrijk ging met meer hoofdbrekens gepaard. Kijkend naar de vacatures op internet was er niks waar mijn hart sneller van ging kloppen, of waar ik enig idee had de juiste competenties te bezitten. Er waren wel veel vacatures in de IT. Een poging om mij te bekwamen in dit vakgebied liep op niks uit omdat dit toch echt niet mijn kopje thee was.
Het was in het najaar van 2016 dat Claire mij wees op een artikel in een Franse krant. Een verhaal over een jonge bierbrouwer die zijn eigen brouwerij had opgezet na het volgen van een opleiding aan de universiteit van La Rochelle. Het artikel had mijn aandacht omdat ik al bijna 20 jaar als amateur bier brouw samen met mijn grote vriend John. Gewoon thuis in de badkamer en de keuken. De opleiding leek me een leuke verdieping van mijn hobby en wie weet, wellicht zou het ooit nog eens van pas kunnen komen bij een carrière in Frankrijk. Ik besloot mij in te schrijven voor de opleiding die in het voorjaar van 2017 zou plaatsvinden.
Alhoewel, inschrijven, het was meer een kwestie van kandidaat stellen, want met slecht 20 plekken en ruim 120 aanmeldingen werd er streng geselecteerd aan de poort. Enige ervaring met bierbrouwen was vereist (check). De noodzaak voor het volgen van de opleiding moest worden aangetoond middels een projectplan, en er werd gevraagd een persoonlijk motivatie te geven. Hier zag het idee voor het opzetten van een brouwerij in Frankrijk voor het eerst het licht. Nog veel fantasie en weinig concreets, maar toch. Uiteraard heb ik de liefdesgeschiedenis van Claire en mij opgevoerd als onderdeel van de persoonlijke motivatie. Daar moeten ze in Frankrijk toch gevoelig voor zijn, dacht ik.
Hoewel in eerste instantie afgewezen ontving ik in april 2017 dan toch het bericht dat ik mocht deelnemen aan de opleiding in juni 2017. De opleiding duurde een maand en het was fantastisch. Ik woonde in een studentenkamer op de campus van de universiteit van La Rochelle en ik volgde een opleiding met 20 medestudenten die tot op het bot gemotiveerd waren om het vak van bierbrouwer onder de knie te krijgen. En daarbij hoorde ook het doen van vergelijkend warenonderzoek buiten de studie-uren. Het was dus ook nog eens ontzettend gezellig.
Toen ik na een maand weer thuis kwam was ik enthousiast en vol energie. Claire vertelde mij dat ze mij nog niet eerder zo had gezien en dat ik wellicht moest overwegen om het project van een bierbrouwerij in Frankrijk toch serieus te overwegen. En zo werd het ei van ons avontuur gelegd.
Reacties
Een reactie posten